Lema de Julia

O Galego non é cuestión de modas:anímate e fálao.

lema Galego de Paula

Reivindica o teu, fala en Galego ;)

Lema a favor do galego

Fala a túa historia,fala galego.

Lema de kRistina

SE EXISTE ALGO QUE TE DISTINGUE DOS DEMAIS, É A TÚA LINGUA: FALA GALEGO

Julia Cálculos

-Caben 58254,222222 disquetes de 5 1/4 nunha capacidade de 20 GB, sempre e cando q sexan de 360K.
-Caben dos disquetes de 3 1/2 en unha memoria flash de 1 GB.
- O miña idade en código binario 10000.

Paula Cálculos

-Caben 58254,222222 disquetes de 5 1/4 nunha capacidade de 20 GB, sempre e cando q sexan de 360K.
-711 DD (1,44 MB)
350HD (2,88 MB)
- O miña idade en código binario 10000.

Preguntas TIC II

1) Caben 58254,2 disquetes de 5 1/4 nunha capacidade de 20 GB, considerando que a capacidade dun disquete desta categoria é 360 KB.
2) 711 DD (1,44 MB)
350 HD (2,88 MB)
3) 10000

Julia

O meu nome é: Julia Laso Rubido
- O meu nome ten 15 bits
- O meu nome ten 120 bytes
- o meu no me en código binario:
010010100111010101101100011010010110000101111111
0100110001100001011100110110111101111111
010100100111010101100010011010010110010001101111

Paula

O meu nome é Paula Prieto Barrios:
- Teño 20 bits no meu nome
- Teño 160 bytes no meu nome
-o meu nome en binario:0101000001100001011101010110110001100001
01111111010100000111001001101001011001010111010001101111
0111111101000010011000010111001001110010011010010110111101110011

Preguntas TIC

1) 31 bytes x 8= 248 bits

2) Cristina Emilia Novo Hernández: 31 bytes

3) 01000011011100100110100101110011011101000110100101101110011000010111111
10100010101101101011010010110110001101001011000010111111101001110011011110
11101100110111101111111010010000110010101110010011011100010110011000010110
1110011001000110010101111010

Preguntas sobre o código binario

-Marta García Piñeiro:
1.Ten 152 bits.
2.Ten 19 bytes
3.Escrito en código binario: 01001101 01100001 01110010 01110100 01100001 00100000 01000111 01110010 01100001 01100011 11101101 01100001 00100000 01010000 01101001 11110001 01100101 01101001 01110010 01101111
4.58254,2222 disquetes 51/4 caben nun disco de 20 GB
5.-711 DD (1,44 MB)
350HD (2,88 MB)
6.A miña idade(16) en código binario:10000

Slide de kRistina

Artículo da violencia de xénero

«O maltratador é un delincuente orgulloso de selo, non unha vítima»

«Ante o maltrato miramos a outro lado e ata criticamos á muller que denuncia»

JOSÉ ANTONIO BURRIEL AVOGADO, XORNALISTA E EXPERTO EN VIOLENCIA DOMÉSTICA

Xixón, Albina FERNÁNDEZ

-O maltratador é un delincuente que se enorgullece de selo, por iso a sociedade debe miralo mal. Adoita ir de vítima de mil e unha circunstancias, pero todo é mentira, e mentres se senta mínimamente protexido non acabaremos con esa lacra.

José Antonio Burriel de San Vicente falou onte en Xixón sobre «Mitos e realidades en torno á violencia doméstica», invitado polo Ateneo Jovellanos e presentado polo xornalista Esteban Greciet. Burriel é avogado, xornalista e experto en violencia doméstica. Articulista en diversos medios, é Premio Nacional 2005 do Instituto da Muller, director de cursos de especialización para os colexios de avogados da Comunidade Valenciana e para policías municipais, ademais de ponente en diferentes seminarios e cursillos.

-¿Violencia doméstica ou de xénero?

-É verdade que son distintas. Teóricamente, é violencia de xénero. A doméstica é a que se produce no fogar e a vítima pode ser calquera dos seus membros. A de xénero é a que sofre a muller por ser muller e existiu sempre. O vello Aristóteles xa dicía que as mulleres son un accidente da natureza...

-¿De que mitos fala vostede?

-Hai moitos: que só afecta ás clases sociais máis baixas, que os maltratadores son alcohólicos, drogadictos ou enfermos mentais (só o son nun 1 por cento dos casos), que se os homes son violentos por natureza, que se é cultura, que se algo faría a muller... Mentiras. Detrás destes argumentos hai grupos interesados en manter as cousas así.

-¿Cal é a realidade?

-Que hai dous millóns de mulleres maltratadas, e iso que só emerge o 15 por cento dos casos. Que é un delito, unha violación dos dereitos humanos que sofren as mulleres de todas as idades, e que é un problema que afecta a toda a sociedade. É un asunto de todos, non un tema privado dunha parella que pasa entre catro paredes. Pero ante o maltrato miramos a outro lado, ata falamos mal da muller que denuncia ao seu marido. ¡É o colmo! Por iso as denunciantes necesitan o apoio, a profesionalidad e o coñecemento de xuíces, policías, casas de acolleita e persoal dos servizos sociais. Todos deben ter unha formación adecuada.

-¿O maltrato psicolóxico acaba sendo físico?

-Non necesariamente, sobre todo nas clases máis altas, que tratan de manter as aparencias. Pero é brutal, é un labor de demolición que acaba con toda resistencia da vítima.

-¿Que aporta a lei contra a violencia doméstica?

-É moi positivo que exista, como o é que haxa Xulgados especializados e que se loite pola educación en igualdade. Isto era impensable que existise fai anos, e, aínda que é verdade que as mulleres seguen morrendo, tamén o é que avanzamos e que somos a admiración de Europa polas nosas iniciativas. Pero é difícil cambiar a mentalidad cultural e as estruturas mentais vigentes durante séculos e séculos.

-¿Pódese erradicar?

-Si, e se seguimos loitando conseguirase en tres xeracións. É dicir, que o meu neto de 5 anos verao, ou polo menos verá un cambio radical na mentalidad.

-¿E que opina das denuncias falsas?

-Que é outro mito interesado, como demostra que nun ano en Valencia só se deu un caso. E é unha situación extrapolable ao resto de comunidades. As mulleres non denuncian en falso, e se o fan, un profesional ben formado notaríao. Hai que ter en conta tamén que o que haxa sentenzas absolutorias non quere dicir que sexan denuncias falsas, senón que non se atoparon probas. Tamén é un mito que as mulleres maltratan. En 2005 de 100 sentenzas só entre un 6 por cento e un 7 por cento foron contra mulleres, un tanto por cento que se despreza.

-¿Por que hai mulleres que desculpan o maltrato?

-Porque foron criadas na mesma cultura machista e coas mesmas estruturas ideolóxicas que os homes, pero se están dando pasos á fronte moi importantes e iso está cambiando.

-¿Que é a síndrome de alienación parental?

-Un invento para presionar aos xuíces. É posible que nalgunhas ocasións exista, é dicir, que se poña aos fillos en contra dos pais, pero se está esaxerando e instrumentalizando o asunto. E o malo é que tanto os pais como as nais están xogando cos nenos. Iso é gravísimo. A lei nestes casos non protexe ben aos nenos, que sempre son as vítimas.

Video Mtv

Queen |MTV Music

Slide de Julia "Rico rico"

Slide de Paula

Album de Slide

As dez mellores modelos

As dez mellores modelos

View SlideShare presentation or Upload your own.

As 10 mellores parellas de Hollywood

As 10 mellores parellas de hollywood

View SlideShare presentation or Upload your own.

O atletismo e as súas probas

Power Point

View SlideShare presentation or Upload your own.

Tipos e razas de gatos

Tipos E Razas De Gatos

View SlideShare presentation or Upload your own. (tags: gatos cats)

Presentación de Marta

Presentación de Julia

Presentación de Cristina

Presentación de Paula en Google Docs

Opinión persoal sobre o acoso escolar.

Nestes ultimos anos,a violencia entre os alumnos nos centros escolares incrementouse moitisimo. A miúdo vemos noticias na television ou na radio falando de este tipo de problemas.
Segun o meu punto de vista a violencia non é unha solución para os conflictos entre alumnos,nin moito menos, penso que nestes casos, o mellor é que interveña un adulto e tomar as medidas necesarias para arranxalo.
A maioría dos nenos que causan estes problemas,recurrindo á violencia (ás veces so por divertimento) son nenos con problemas de calquer tipo,xa sexa de falta de atencion,que andan metidos en en drogas e cousas de estas,falta de cariño...Moitas veces é mellor pasar das súas tonterias que as fan por chamar a atencion,pero cando xa chegan ós extremos de reaccionar violentamente contra os seus compañeiros penso que o mellor é tomar medidas.
Se no meu centro houbera un caso de estos penso que se o que estivera sendo acosado non puidera defenderse avisaria a algun adulto que puidera parar o conflicto, se fora un amigo meu non dubidaria en facer calquer cousa por paralo.
A expulsión seria unha boa medida aínda que non evitaria que se se volvesen a atopar na rúa volvera a haber problemas,se iso pasase o mellor seria volver a topar medidas de outro tipo e se fixera falta levar ó acosador a un correpcional de menores.

Opinión persoal do acoso escolar

Penso que hai moitos nenos que polo ámbito familiar, ou por diversas causas, intentan chamar a atención dalgún modo; pero, ás veces, chega a terribles extremos. Aínda que todos o facemos, non deberiamos facer mofa ou burla dunha persoa, e menos se pertence o noso círculo social (do noso centro educativo, do noso grupo de amizades...).
Estas persoas que son criticadas soen ser persoas que non se saben o que non queren defenderse dos acosos, tanto psicolóxicos coma físicos. As persoas que se meten con estes individuos, soen ser rapaces con problemas ou mala conduta. Aínda que como xa dixen, todo o mundo se burla de todo o mundo, non é o mesmo facelo dunha maneira discreta ou calada, que dunha maneira que o individuo se sinta humillado públicamente
Se houbera unha disputa entre dúas persoas, eu non me metería. Se a disputa chegara ás mans, e a persoa que non ten culpa non se pode defender, pediría axuda a alguén para rematar coa pelexa. Se o problema fose cun amigo/a meu, non o dubidaría.

Opinio personal sobre as ventaxas e riscos das TIC

Hoxe en día os ordenadores e toda a tecnoxloxia son moi importantes nas nosas vidas.Co paso do tempo foronse fixendo necesarios para calquer tipo de movemento que fagamos xa sexa na casa,no traballo ou fora.
Penso que facilitaronnos a forma de vida en moitos ámbitos e pareceme moi útil o seu uso.
Aínda que ten moitas ventaxas,tamen ten moitos inconvintes.Moitas persoas engánchanse a estos aparatos e van deixando pouco a pouco a súa vida social de lado,empezan a estar máis tempo no ordenador que cos amigos, deixan de salir da casa para quedarse cos ordenadores..en resumidas palabras :fan do ordenador o seu novo amigo.Penso que esto tampouco é bo,que hai que ter tempo para todo e dedicar un determidado tempo a cada cousa, tampouco deberiamos depender tanto de estos aparatos xa que en calquer momento podemos darnos un chasco con eles.

Biografia de Brad Pitt

Posibilidades e riscos das TIC-opinión persoal

Actualmente, o ordenador fai un papel protagonista nos nosos fogares, lugares de traballo, establecementos hospitalarios, etc. Non poderiamos vivir sen esta maquina que tantas facilidades nos ofrece para levar a cabo a nosa vida: os nosos estudos, amizades, grupos sociais e culturais...
Neste momento faríaseme imposible vivir sen ordenador na casa. É imprescindible para facer certos traballos para o instituto. Incluso, algúns profesores suben nos seus blogs ou páxinas web, actividades para facer na casa, modelos de exame, e incluso test autoescolares para sacar o carnet de conducir.
Non so é imprescindible no ámbito de estudo, se non tamén no sector social. Mediante o messenger pódeste comunicar cos teus amigos, con persoas a quilómetros de distancia, compatir fotos ou incluso manter unha videoconferencia.
Aínda que o ordenador é indispensable, tampouco hai que volverse un adito a estas máquinas. Os adolescentes entre 13 e 18 anos soen ser os máis afectados por esta adicción, e non manteñen relacións diretas con outros rapaces. Ó cabo dun tempo, serán xulgados como marxinados sociais ou "frikis".
Se polo contrario, unha persoa non conta con recursos económicos para obter un ordenador, atribuiráselle o apodo de "aldeán".
O ordenador é moi importante, pero non debemos usalo como unha forma de vida, se non como un elemento para desenvolver esta mesma, con máis facilidade.

Á hora de buscar información en internet, hai que asegurarse de que as páxinas visitadas son fiables. Os blogs ou wikis non son 100% fiables, xa que son sitios web onde a xente dá a súa opinión.

Evolución das tecnoloxías da información

Oscars ao mellor actor

O mundo hoxe

En 1999, os servizos celulares de datos son: paquetes de datos para celular digital (CDPD), servizos de datos de circuítos conmutados para redes GSM, e servizos de datos de circuítos conmutados para redes CDMA. Todos estes servizos ofrecen velocidades no rango de 9.6 Kbps a 14.4 Kbps.

Nos sistemas celulares actuais, os datos atópanse situados no mesmo ancho de banda que os chamados de voz. Os codificadores de voz (vocoders) nas redes celulares actuais digitalizan voz nun rango de 8 a 13 Kbps, e esa é aproximadamente a cantidade dispoñible para datos. Cabo recordar que os deseños da tecnoloxía actual de PCS e digital, comezaron fai 5 anos, e nesa época, 9.6 Kbps era considerado mais que suficiente.

Existen basicamente dous camiños polos cales pódense transmitir datos vía celular. O primeiro é con teléfonos intelixentes, os cales son teléfonos celulares que inclúen un microbrowser. Con estes, pódese ver información especialmente formateada para Internet. O outro é a través de modems Wireless, en formatos de placas para PC ou ben usando un teléfono celular conectado á computadora.

Ambas alternativas poden dar un acceso a sitios de internet e a sistemas corporativos, incluíndo e-mail, bases de datos, etc., pero os dous casos requieren que o usuario tome ancho de banda da rede na que ten conta. En cambio, a próxima xeración de redes promete ancho de banda, cobertura global, e un xeito máis accesible e facilidades de uso, o que expandirá as opcións para transmisións de datos móbiles.

Inalámbricos

A comunicación inalámbrica (inglés wireless, sen cables) é o tipo de comunicación na que non se utiliza un medio de propagación físico algún isto quere dicir que se utiliza a modulación de ondas electromagnéticas, as cales propáganse polo espazo sen un medio físico que comunique cada un dos extremos da transmisión. Nese sentido, os dispositivos físicos só están presentes nos emisores e receptores do sinal, por exemplo: Antenas, Laptops, PDAs, Teléfonos Celulares, etc.

Tutorial de blogger

Taller de Blogger

View SlideShare presentation or Upload your own. (tags: blog blogs)

O Compact Disc Digital Audio

Desenvolvido en 1980 por Sony e Philips, foi denominado «Audio de ensueño», co cal pretendíase facer chegar ás cadeas de alta fidelidade domésticas a calidade orixinal da grabación de estudo. O primeiro reproductor de Sony foi o CDP-101 e esta compañía desenvolveu todo o equipamiento necesario para a produción de discos compactos. O sistema de grabación incluía un grabador PCM (Pulse Code Modulation) de 24 pistas, un procesador PCM de 2 canles e un magnetófono digital baseado nun magnetoscopio formato Ou-matic brodcast.

O disco é de 12cm de diámetro, que mediante a grabación de alta densidad pode conter 80 minutos de música, superior a un disco LP por ambas caras. Ao ser a lectura óptica mediante láser o disco non se deteriora co número de reproducións, cousa que ocorría cos discos de vinilo existentes ata a data, e era moito máis resistente á suciedad e ás ralladuras.

Pronto se sumaron ata 40 compañías na produción de discos e reproductores así como os elementos necesarios para a produción das grabaciones.

A comparación entre o formato existente entón, o disco de vinilo LP, e o novo formato CD mostrou a superioridade do novo formato, se non pola súa fidelidade, que polo menos revelouse como idéntica á conseguida por un disco de vinilo ben gravado, novo e reproducido nun prato giradiscos ben axustado cunha boa agulla, si na robustez e o mantemento desa calidade no tempo. O CD destacou pola súa ampla dinámica que chegaba aos 90 dbs en todo o espectro de frecuencias audibles (de 20hz a 20khz). Mellóralas noutros parámetros tamén eran significativas.

DSL

DSL sigla de Digital Subscriber Line (Liña de abonado digital) é un término utilizado para referirse de forma global a todas as tecnoloxías que provén unha conexión digital sobre liña de abonado da rede telefónica local: ADSL, ADSL2, ADSL2 SDSL, IDSL, HDSL, SHDSL, VDSL e VDSL2. Teñen en común que utilizan o par trenzado de fíos de cobre convencionais das liñas telefónicas para a transmisión de datos a gran velocidade. A diferenza entre ADSL e outras DSL é que a velocidade de baixada e a de subida non son simétricas, é dicir que normalmente permiten unha maior velocidade de baixada que de subida. Obtido de "http://é.wikipedia.org/wiki/Liña_de_abonado_digital"

TCP/IP

A familia de protocolos de Internet é un conxunto de protocolos de rede na que se basea Internet e que permiten a transmisión de datos entre redes de computadoras. En ocasións denomínaselle conxunto de protocolos TCP/IP, en referencia aos dous protocolos máis importantes que a compoñen: Protocolo de Control de Transmisión (TCP) e Protocolo de Internet (IP), que foron os dous primeiros en definirse, e que son os máis utilizados da familia.

A nosa música

"Válgame Dios"- Niña Pastori

Paul Newman

O seu nome completo era Paul Leonard Newman. Naceu o 26 de xaneiro de 1925 en Cleveland, Ohio, Estados Unidos. A parte da interpretación, estudou economía na universidade de Ohio e serviu como mariño na Armada. A súa carreira artística comezou no xénero teatral actuando en varias series, e pasou á gran pantalla en 1954 coa película O caliz de prata de Víctor Saville. Estivo noutras películas e obtivo un gran éxito ao encarnar ao novo marido da gata sobre o tellado de zinc en 1958. Tivo dous grandes papeis: un no Éxodo en 1960, e outro no buscavidas en 1961. Pasou de actor a director, dirixindo cinco películas. Nalgunha delas, atribuíu o protagonismo feminino á súa esposa Joanne Woodward.

Obtivo tres óscars:

1985:Premio Honorífico da Academia pola súa Traxectoria Artística

1986:Mellor Actor por 'A cor do diñeiro'

1994:Premio Humanitario Jean Hersholt.

De gran atractivo, Newman soubo ir máis aló de ser unha simple "cara bonita", para demostrar profesionalidad, interese e preocupación pola forma de interpretar.

Gran afeccionado aos automóbiles, participou en carreiras profesionais.

Retirouse no ano 2003 e morreu o 27 de setembro de 2008 aos 83 anos.

ORLANDO BLOOM BIOGRAFÍA

Orlando Jonathan Blanchard Bloom naceu en Canterbury (Inglaterra)o 13 de xaneiro de 1977.Podería dicirse que Orlando Bloom é actor grazas á súa nai: foi ela quen lles inculcó a el e á súa irmá,Samantha, a paixón polas artes cando eran pequenos. Animado por ela, Orlando empezou recitando poesía en festivales da súa localidade. E pouco despois, estando aínda no colexio, decidiu que quería dedicarse á interpretación. É mundialmente coñecido polas trilogías "Piratas do Caribe" e "O señor dos aneis". E polas superproducciones; "Troya" e "O reino dos ceos" Aínda que a súa actuación na obra de teatro "In Celebration" recibiu boas criticas. Aos 16 anos trasladouse a Londres e uniuse ao National Youth Theatre, onde actuou durante dúas tempadas. Máis tarde conseguiu unha beca para estudar na British American Drama Academy. Durante aquel tempo acudiu a multitude de castings; iso permitiulle facerse con pequenos traballos na televisión británica e cun breve papel en Wilde, coa que debutó na gran pantalla en 1997. A súa carreira cinematográfica xa empezara, pero aínda así Bloom preferiu tomarse un tempo para ampliar a súa educación. Así que se inscribiu na Guildhall School of Music and Drama de Londres, unha prestixiosa escola pola que tamén pasou xente como Ewan McGregor ou Ben Chaplin. Aínda estaba na escola cando lle xurdiu a posibilidade de presentarse ao casting do Señor dos Aneis, a trilogía que preparaba Peter Jackson sobre a obra de Tolkien. Bloom presentouse nun principio para o papel de Faramir, pero Jackson decidiu ficharle finalmente para interpretar a Legolas. Así que Orlando converteuse nun dos principais protagonistas das tres películas: A comunidade do Anel, As dúas torres e O retorno do rei. O gran éxito do proxecto logrou que o seu nome fixésese popular rápidamente e convertésese nunha das novas estrelas de Hollywood. Tras participar no Señor dos Aneis, Orlando Bloom traballou noutros tres proxectos destacados: o aclamado filme bélico Black Hawk Derribado, de Ridley Scott; a película de aventuras Piratas do Caribe: A maldición da Perla Negra, un éxito de taquilla que protagonizó xunto a Johnny Depp; e a superproducción #adj> Troya, xunto a Brad Pitt e Eric Bana. Protagonizó O reino dos ceos, un filme #adj> que protagonizaba xunto a Liam Neeson e Eva Green, e Elizabethtown, unha comedia romántica na que compartiu cartel con Kirsten Dunst. Tras iso volveu envorcarse no proxecto de Piratas do Caribe, e nos seus dous secuelas: O cofre do home morto e No fin do mundo. Ten grandes amigos, moitos deles son coñecidos en Hollywood. Como,Johnny Depp, Tom Cruise,Brad Pitt,Jennifer Aniston, Kirsten Dunst, Keira Knightley,os seus 9 compañeiros de "O Señor dos Aneis",Sienna Miller, Eric Bana... entre outros.

Nome real: John Christopher Depp II
Nacemento: domingo 9 de xuño de 1963 (45 anos) Owensboro, Kentucky, Estados Unidos Cónyuge: Lori Anne Allison (1983-1986) Vanessa Paradis (1998-)
Fillo/s :Lily-Rose Melody Depp Jack John Christopher Depp


Depp naceu en Owensboro, Kentucky, é fillo de Betty Sue, unha camareira, e John Christopher Depp, un enxeñeiro. Ten un irmán, Danny, e dúas irmás, Christie (quen é a súa manager) e Debbie. Depp ten ascendencia alemá, cherokee (da súa bisabuela), irlandesa e francesa. A familia mudábase constantemente durante a niñez de Johnny: el e os seus irmáns viviron en máis de vinte lugares diferentes, e cando se decidiron por Miramar, Florida, en 1970, Johnny tiña 7 anos. En 1978, aos seus 15 anos, os seus pais se divorciaron. Sábese que tivo unha etapa bohemia na cal se estancó nas drogas. Actualmente, Depp confésase "limpo".

Vida persoal
[editar]Johnny Depp comprou un bar e chamouno: "The Viper Room", o cal é coñecido pola morte da celebridade River Phoenix, quen morreu enfronte deste. Os críticos atacaron dicindo que ese lugar era a "berce da marihuana dos Anxos". Perturbado pola morte e por como os paparazzi xogaban co tema, Depp terminou pechándoo por unha semana. Unha das peores etapas polas que paso el, foi como o di: "a etapa escura da miña vida", entre a súa separación con Rider, Johnny asistía a certas festas liberais como unha forma de esquecerse por toda a dor que pasara. Despois, Depp foi detido por romper unha suite de Nova York. Segundo explicou: "Cheguei ao meu cuarto moi canso, abrín o closet, e de súpeto un armadillo saltou cara aos mobles, destruíndo todo ao seu paso e ao terminar saltou á fiestra e foise deixando todo o desastre". En 1999, foi detido en Londres por atoparse nunha pelexa cun paparazzi fóra dun restaurante (a Depp non lle agradan os paparazzi porque sente que nunca respectaron o seu privacidad). Depp foi detido por 4 horas xa que non atoparon maior problema á situación. Johnny é un ávido lector e no seu tempo libre goza da pintura e colecciona pezas de arte. Tras casarse con Lori Anne Allison, se divorciaron e Depp saíu con Sherilyn Fenn, Jennifer Grey, Winona Ryder e Kate Moss. Desde o ano 1998, Depp estivo nunha relación con Vanessa Paradis, unha actriz e cantante francesa. Ela captou a súa atención na sala dun hotel en Parides mentres el filmaba a película "A novena porta" (1999) no mesmo lugar. Contrariamente á opinión popular, a parella está casada, aínda que teñen unha filla, Lily - Rose Melody Depp (27/05/1999) e un fillo, Jack John Christopher Depp III (09/04/2002). A parella divide o seu tempo entre Hollywood e unha campiña ao sur de Francia, e tamén teñen apartamentos en Parides e en Manhattan. Ademais, Depp comprou unha illa nas Bahamas.

Max Iglesias-Cabano

Max Teodoro Igrexas naceu o 6 de febreiro de 1991 (é Acuario) na cidade de Madrid, e é o único fillo na súa familia. Está cursando 4º diso xa que repetiu. Gústalle xogar á play, o cine, e o deporte. Escoita música desde chill-out ata electro-house. Gústalle moito pinchar e Dj Max é o seu nome artísico. Desde neno xa empezaba co mundo da interpretación, con só 6 anos apareceu como o protagonista cando era pequeno durante uns instantes na película "A pistola do meu irmán", en 1998. Con 14 anos facía de modelo para O Cote Inglés e Vogue. Poucos anos máis tarde participaba nalgún capítulo de series como "Amar en tempos revoltos", "Cóntame como pasou " e "Hospital central". Ademais este ano acaba de facer un cameo na película "8 citas". Actualmente interpreta na serie de antena 3, Física ou Química a Cesar Cabano, un neno de papá de 17 anos, moi intelixente, tremendamente pijo. O seu atractivo faille ser moi cruel coas mozas, Cabano é afortunado e sábeo. naceu nunha familia de moito diñeiro. Pero ao final non todo é ouro o que reluce, xa que sofre maltratos por parte do seu pai, isto vaise descubrindo a través da trama da serie. Xa que esta xa terminou a súa primeira tempada. Di que Cabano non se parece a el, -Eu son máis maduro que el e moi diferente coas mozas. fixen algunha "putadita" no cole, pero non tan drásticas- conta.

Miguel Ángel Silvestre - El duque

A súa vida persoal:

Castellón da Plana viu nacer a esta mozo, que ía para tenista ata que se lesionou. Poida que fose o azar o que quixo que non nos perdésemos o seu talento interpretativo, cando a súa tía meteulle no corpo ese gusanillo polo teatro e abandonou a carreira de Fisioterapia. Cursos de interpretación, baile moderno, acrobacia... Miguel anxo atrévese con todo. A súa primeira gran oportunidade chegoulle coa película 'Vida e cor' de Santiago Tabernero xunto a Silvia Abascal e Carmen Machi. A magnífica interpretación de Miguel Anxo valeulle o Premio Revelación no Festival de Toulouse. O seu primeiro recoñecemento televisivo chegoulle polo seu papel na exitosa 'Motivos Persoais' onde interpretaba a Nacho, aquel mozo atractivo que caía ben a todo o mundo e facíase querer. Con todo, as propostas cinematográficas fixéronlle abandonar a serie por incompatibilidades laborais. A causa: 'A distancia', película asinada por Iñaki Dorronsoro na que aparecía xunto a José Coroado e Federico Luppi. Agora Miguel Anxo Silvestre é 'O Duque' en 'Sen tetas non hai paraíso' onde o seu papel dun rico, guapo e ambicioso narcotraficante cativou á audiencia. Os novos traballos de Miguel Anxo Silvestre foron para o cine nas películas 'CM167', de Bryan Goeres, '3:19' de Dany Saadia e 'Zhao' dirixida por Susi Gozalvo. Miguel Á. Silvestre presentará '3:19' e 'Zhao' no Festival de Cine de Málaga 2008. Paso a pasoNacido en: Castellón, o 6 de abril de 1982 Estudos: Comezou Fisioterapia, quédanlle catro asignaturas para acabar Unha virtude: O sacrificio Un defecto: É hiperactivo Gústalle: O bo rollito e a ilusión Por esa boquita...?Gústame que a xente sexa sinxela, natural e espontánea e vexa sempre o lado positivo das cousas? ?O peor é que che digan que non a algo polo que deixarías a vida? ?O diñeiro é un sinal de amor neste mundo no que nos movemos (europapress.é, 28/01/2008)? ?A arte sempre ten que estar por diante do físico (diariosur.é, 8/01/2008)? ?Estamos transmitindo unha mensaxe moi clara: non hai que buscar a aprobación dos demais, senón confiar nun mesmo e no amor que todos levamos dentro (Supertele, 26/01/2008)? ?Eu diría que sempre me toca interpretar a tíos atormentados. Cada vez que acabo unha película ou unha serie necesito dúas semanas de psicoanálisis para recuperarme (Supertele, 26/01/2008).

Na serie:

Rafa é o Duque, toda unha personalidade no narcotráfico. Antes de converterse no que é, era un mozo normal. Foi entón cando coñeceu a Catalina con quen reinicia a súa historia de amor cando volve ao barrio, aínda que esta vez convertido nun rei da droga. A súa relación con Catalina é o máis puro que hai no seu pasado. Atractivo, sen escrúpulos e cun gran ansia de poder, ten un obxectivo claro: chegar todo o máis alto da organización para a que traballa.Como todo bo capo da droga, conta con grupo de colaboradores que lle axudan co traballo sucio. O grupo de matones está encabezado polo seu irmán maior Lolo. O Duque terá que lidiar cos seus adversarios traficantes de droga interesados en Catalina pola súa beleza, pero sen descoidar á policía que lle segue a pista.

A BIOINFORMÁTICA

A bioinformática, segundo unha das súas definicións máis sinxelas, é a aplicación de tecnoloxía de computadores á xestión e análise de datos biolóxicos.[1] Os términos bioinformática, biología computacional e, en ocasións, biocomputación, utilizados en moitas situacións como sinónimos,[2] [3] fan referencia a campos de estudos interdisciplinarios moi vinculados, que requieren o uso ou o desenvolvemento de diferentes técnicas que inclúen informática,[4] matemática aplicada,[5] estatística,[6] ciencias da computación,[7] intelixencia artificial,[8] química[9] e bioquímica[10] para solucionar problemas, analizar datos, ou simular sistemas ou mecanismos, todos eles de índole biolóxica, e usualmente (pero non de forma exclusiva) no nivel molecular.[11] O núcleo principal destas técnicas atópase na utilización de recursos computacionales para solucionar ou investigar problemas sobre escalas de tal magnitude que exceden o discernimiento humano. A investigación en biología computacional se solapa a miúdo coa biología de sistemas.[12] Os principais esforzos de investigación nestes campos inclúen o alineamiento de secuencias, a predicción de xenes, montaxe do genoma, alineamiento estructural de proteínas, predicción de estrutura de proteínas, predicción da expresión génica, interaccións proteína-proteína, e modelado da evolución.[13] Unha constante en proxectos de bioinformática e biología computacional é o uso de ferramentas matemáticas para extraer información útil de datos producidos por técnicas biolóxicas de alta productividad, como a secuenciación do genoma. En particular, a montaxe ou ensamblado de secuencias genómicas de alta calidade desde fragmentos obtidos trala secuenciación do ADN a gran escala é un área de alto interese.[13] [14] Outros obxectivos inclúen o estudo da regulación xenética para interpretar perfís de expresión génica utilizando datos de chips de ADN ou espectrometría de masas.[15]

A biotecnoloxía

A biotecnología é a tecnoloxía baseada na biología, especialmente usada en agricultura, farmacia, ciencia dos alimentos, ciencias forestales e medicina. Desenvólvese nun enfoque multidisciplinario que involucra varias disciplinas e ciencias como biología, bioquímica, xenética, virología, agronomía, ingeniería, física, química, medicina e veterinaria entre outras. Ten gran repercusión na farmacia, a medicina, a microbiología, a ciencia dos alimentos, a minería e a agricultura entre outros campos. Probablemente o primeiro que usou este término foi o enxeñeiro húngaro Karl Ereki, en 1919, quen a introduciu no seu libro Biotecnología na produción cárnica e láctea dunha gran explotación agropecuaria.[1] [2] Segundo o Convenio sobre Diversidad Biolóxica de 1992, a biotecnología podería definirse como "toda aplicación tecnolóxica que utilice sistemas biolóxicos e organismos vivos ou os seus derivados para a creación ou modificación de produtos ou procesos para usos específicos".[3] O Protocolo de Cartagena sobre Seguridade da Biotecnología do Convenio sobre a Diversidad Biolóxica[4] define a biotecnología moderna como a aplicación de: Técnicas in vitro de ácido nucleico, incluídos o ácido desoxirribonucleico (ADN) recombinante e a inyección directa de acedo nucleico en células ou orgánulos, ou A fusión de células máis aló da familia taxonómica que superan as barreiras fisiológicas naturais da reprodución ou da recombinación e que non son técnicas utilizadas na reprodución e selección tradicional.

Radiofrecuencia

O término radiofrecuencia, tamén denominado espectro de radiofrecuencia ou RF, aplícase á porción menos energética do espectro electromagnético, situada entre uns 3 Hz e uns 300 GHz. As ondas electromagnéticas desta rexión do espectro pódense transmitir aplicando a corrente alterna orixinada nun xerador a unha antena.

Bluetooth é unha especificación industrial para Redes Inalámbricas de Área Persoal (WPANs) que posibilita a transmisión de voz e datos entre diferentes dispositivos mediante un enlace por radiofrecuencia segura e globalmente libre (2,4 GHz.). Os principais obxectivos que se pretende conseguir con esta norma son: Facilitar as comunicacións entre equipos móbiles e fixos. Eliminar cables e conectores entre estes. Ofrecer a posibilidade de crear pequenas redes inalámbricas e facilitar a sincronización de datos entre os nosos equipos persoais. Os dispositivos que con maior intensidade utilizan esta tecnoloxía son os dos sectores das telecomunicaciones e a informática persoal, como PDAs, teléfonos móbiles, computadoras portátiles, ordenadores persoais, impresoras e cámaras digitales.

wifi

Wi-Fi é un sistema de envío de datos sobre redes computacionales que utiliza ondas de radio en lugar de cables. Wi-Fi é unha marca da Wi-Fi Alliance (anteriormente a WECA: Wireless Ethernet Compatibility Alliance), a organización comercial que adopta, proba e certifica que os equipos cumpren os estándares 802.11.

Domótica

Enténdese por domótica ao conxunto de sistemas capaces de automatizar unha vivenda, aportando servizos de xestión energética, seguridade, benestar e comunicación, e que poden estar integrados por medio de redes interiores e exteriores de comunicación, cableadas ou inalámbricas, e cuxo control goza de certa ubicuidad, desde dentro e fóra do fogar. Poderíase definir como a integración da tecnoloxía no deseño intelixente dun recinto.

Fibra óptica

La fibra óptica es un conductor de ondas en forma de filamento, generalmente de vidrio, aunque también puede ser de materiales plásticos. Es capaz de dirigir la luz a lo largo de su longitud usando la reflexión total interna. Normalmente la luz es emitida por un láser o un LED.
Las fibras son ampliamente utilizadas en telecomunicaciones, ya que permiten enviar gran cantidad de datos a gran velocidad, mayor que las comunicaciones de radio y cable. También se utilizan para redes locales. Son el medio de transmisión inmune a las interferencias por excelencia. Tienen un costo elevado.

presentación del blog

hola! este blog fue creado por mi, por Kris y por Marta. Muy pronto veremos sus contenidos. Tratará sobre famosos de Hollywood, sus películas, sus oscars conseguidos y sus parejas.